Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Δυο χέρια στο κενό...!!! Σοφία Υφαντίδου

  Το προνόμιο του δασκάλου είναι να αφυπνίζει σ’ ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα δυνάμεις και όνειρα που είναι πέρα από τα δικά του, να παρακινεί τους άλλους να αγαπήσουν αυτά που εκείνος αγαπάει και να κάνει το εσωτερικό του παρόν δικό τους μέλλον.

 Ο δάσκαλος πρέπει να  απευθύνεται στη νόηση, στη φαντασία, στο νευρικό σύστημα και στον εσωτερικό κόσμο του μαθητή του.

  Το να διδάσκεις με αγάπη σημαίνει να αφυπνίζεις το μαθητή, να ξυπνάς μέσα του την αμφιβολία, να τον προγυμνάζεις για τη διαφωνία, να του φυτεύεις αξίες ζωής, μα πάνω απ΄όλα να τον οδηγείς σε δημιουργικά μονοπάτια...!!! Κι αν τα καταφέρεις, έστω σε ένα μικρό βαθμό, νιώθεις απέραντη ικανοποίηση και μια ολοκλήρωση, που κάνει τη διαδρομή της ζωής σου να αξίζει!!!

................................

  Τα πιο δημιουργικά μονοπάτια της ζωής, ακολούθησε μια αγαπημένη μου μαθήτρια, η  Σοφία. Η Σοφία, ένα κορίτσι που ξεχώριζε ανάμεσα στα άλλα  για την καλλιέργειά της, την ωριμότητά της, τον πλούτο της τον εσωτερικό. Η φύση την είχε προικίσει με πολλά ταλέντα και δεξιότητες!  Τα ενδιαφέροντά της πολλά: διάβασμα, γράψιμο, ζωγραφική, μουσική.... Σε όλα της παραπάνω από άριστη. Το σπουδαιότερο απ΄όλα τα "ταλέντα" της όμως, ήταν η ικανότητά της να βλέπει με τα μάτια της ψυχής. Διάβαζα πάντα στο βλέμμα της, τη σκέψη της. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό, αλλά είναι η αλήθεια. Σπάνιο πλάσμα με σύμφυτη την αρμονία μέσα της. Τα μάτια της ψυχής της την οδηγούσαν εκεί που έπρεπε. Η Σοφία διαχειρίζονταν δύσκολες καταστάσεις που προέκυπταν κατά καιρούς στην τάξη-σε μια τάξη με 29 μαθητές...! Τα μάτια της ψυχής της, την βοηθούσαν να φέρνει  ισορροπία στα πράγματα. Κι έτσι εκεί που η ένταση πήγαινε να  μας διαφεντέψει, οπ! έβρισκε τον τρόπο και μας γαλήνευε. Είχε κερδίσει τον σεβασμό τον δικό μου αλλά και όλων των μαθητών, πράγμα σπάνιο για ένα παιδί 12 χρόνων!

  Η Σοφία διάβαζε πολύ-αγαπημένη της συγγραφέας ήταν η Ζωρζ Σαρή, αν θυμάμαι καλά- και έγραφε εξαιρετικά. Πίστευα πως ήταν εκκολαπτόμενη συγγραφέας και δεν διαψεύστηκα. Πρόσφατα πήρε μέρος σε έναν διαγωνισμό και κέρδισε το τρίτο βραβείο. Κατ΄εμέ έπρεπε να πάρει το πρώτο! Και αιτιολογώ την πεποίθησή μου. Η Σοφία γράφει δυνατά, λέξεις συνταιριάζει, εικόνες ζωντανεύει, αισθήσεις ξυπνά, με μοναδικό τρόπο!!! Tούτο το βραβευμένο πεζό,  που μόνο πεζό δεν είναι και με εξάρσεις δυνατές σαν ποίηση ακριβή υψώνεται, θα σας συνεπάρει. Όταν  διαβάζεις κάτι, και, πριν από κάθε αλληλουχία, πριν από τα φανερά  και τα κρυφά νοήματα, σε αγγίζει η γλώσσα, οι λέξεις, οι συνδυασμοί, οι αρμοί μεταξύ τους, νιώθεις τη μαγεία, ε,  τι άλλο αξίζει εκτός από το πρώτο βραβείο...!!!! Είναι φτιαγμένο από την Ύλη των Ονείρων, όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ. Έτσι όπως είναι φτιαγμένη και η αγαπημένη μου, Σοφία!!!


  Θα είμαι πάντα δίπλα της, με την καρδιά και την ψυχή μου!!! Εύχομαι να φυσήξει ούριος άνεμος στο ταξίδι της Ζωής της  και να μεγαλουργήσει!!! 





1 σχόλιο: