Τέχνη και φιλοσοφία!

  Η τέχνη φαίνεται ότι είναι πιο προσιτή στον άνθρωπο από τη φιλοσοφία επειδή ακριβώς η τέχνη φαίνεται. Δεν υπάρχει τέχνη που να μη φαίνεται, αλλά και ό,τι φαίνεται ως τέχνη δεν είναι οπωσδήποτε τέχνη!!!

  Το έργο τέχνης πάντοτε παριστάνει, δίχως να γίνεται ποτέ αλληγορία, γιατί η αλληγορία δεν είναι τέχνη, αλλά τεχνική και τέχνασμα. Η αλληγορία είναι ο εχθρός με τον οποίο παλεύει η σύγχρονη αφηρημένη τέχνη. Γι’ αυτό η αφηρημένη τέχνη μόνον όταν παύει να είναι αλληγορία ή αλληθώρισμα είναι τέχνη. Το γεγονός ότι η τέχνη φαίνεται δεν σημαίνει ότι γι’ αυτό είναι και περισσότερο προσιτή στον άνθρωπο, ότι είναι ευκολότερο να τη ζήσει ο άνθρωπος. Ο κίνδυνος να τον πλανεύσει είναι μεγαλύτερος!!! 

  Τέχνη και φιλοσοφία θέτουν στον άνθρωπο τη μεγάλη απαίτηση να συλλάβει το είναι του ή να εκφράσει τη μεταφυσική διάσταση της ζωής του• η τέχνη έμμεσα με εικόνες, η φιλοσοφία άμεσα με τον καθαρό λόγο.

  Να φιλοσοφήσει ο άνθρωπος δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά να συλλάβει με την καθαρή λογική την αλήθεια, το τι είναι ο ίδιος στην ουσία του. Θέλει να φύγει από την αναλήθεια , να γυρίσει από το σκόρπισμά του μέσα στα πράγματα στην ενότητα του εαυτού του. Η στροφή αυτή γίνεται στη φιλοσοφία με τη σκέψη και το λογισμό. Χωρίς το λογισμό δεν υπάρχει φιλοσοφία!!!

  Όμως η φιλοσοφία, ενώ ανοίγει τον δρόμο της αλήθειας, δε φθάνει ποτέ στο τέρμα της, γιατί ο λογισμός δεν έχει τέρμα. Η αλήθεια της φιλοσοφίας είναι κίνηση από την άγνοια προς τη γνώση. Η τέχνη κλείνει το κάλλος μέσα στα σαφή όρια του έργου της, δεμένο με την ύλη και τελειώνει το έργο της, ενώ η φιλοσοφία ανοίγει ένα δρόμο που δεν τελειώνει ποτέ, γιατί ο ένας λογισμός φέρνει τον άλλον. Ένας δρόμος ατερμάτιστος!!!